İşte yine sessiz
Serzenişleri
bastırıverdi
Damarlarımda akan
uykunun.
Gecenin ruhunun
Bir şiir
kitabının arasına kaçmış parmakları,
Rüyalarımın
perdesini yırtıp,
Hadım uykularımızın
hayalarını,
Okşayıverdi…
Bu gece,
Hayatımın bütün
yükünü bırakıversem,
Sessizce
yırttığım defter sayfasında...
Babamın
umutlarını bıraksam,
Annemin hayretten
kocaman açılmış gözlerini,
Büyük kardeşimin
homurtularını ve
Küçük kardeşimin
öpücüklerini,
Ortancasının
gizemini bıraksam…
Bırakıversem
bütün o hayasız düşünceleri,
Salıversem
Çırılçıplak…
Sıcak nefesini o
geçmiş denen fahişenin;
Ter kokan
geceliklerimizi;
O bakire kalemim
ve
Tanrılardan
korkan şiirlerimle
Bırakıversem…
Bütün o suratsız
insanları
Bir çırpıda silip
atıp
Sövsem.
Ağza alınmayacak
dualarımı bıraksam geceye.
Gecenin öfkesinde
kaybettiğim her şeyimi
Senden bilsem…
Seni de bıraksam
burada
Zaten hala
Rahat bıraktığın
da yok ya
O aptalcasına
temiz ve saf
Sevgimi ve
Nefretimi…
O ilk şiirimin
Sizleri şaşırtan
O bana
yakıştıramadığınız hiçbirinizin
Edepsizliğini,
Bir çırpıda
yineleyip
Bir türlü
sızmayan gözyaşlarımı
Fırlatıp
atıversem ve
Keşke
Bütün aşka aşık
genç kızlar gibi
Günahların mayhoş
kokulu buharını
Kadehlere
doldurup
Dudaklarımda
eritsem…
Keşke bu gece ben
de
Bir fırçaya sarıp
bu şiiri;
Bir mektup
bırakıp arkamda,
Anlaşılmaz;
Aniden kuşanıp
korkunun zırhlarını,
Tepeden tırnağa;
Cesaretin
kanatlarını alıp omuzlarıma;
Işıltılı şehrin
karanlığında,
Bulutsuz
gökyüzünün
Yıldızsız
çehresine
Bir buse
kondurmaya
Yükselebilsem…
Aynada aksimi
Şiirlerde öfkemi
Rüyalarda aşkımı
Yatağımda
sırlarımı
Fotoğraflarda
kibrimi
Sözde hayatımda,
Korkuyu bırakıp,
Ölüme kucak açıp,
Bu serin gecenin
bir parçası da ben olsam
Bir rüzgar gibi
yapraklardan,
Esip
Yokluğa
karışabilsem…
Keşke bu
seferliğine,
Sabaha çıkamasam
Hayatımı,
Sonsuza kadar
Bu gecenin tuhaf
efsununda
Bırakıversem…
17 Ağustos 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder