XLVII - NEFRET AYİNİ

Terli ellerden nefret ettim

Ama benim hep, ellerim terlerdi

 

Sıcak bedenlerden nefret ettim

Ama tenim hep, nemli ve sıcaktı

 

Dağınık saçlardan nefret ettim

Ama benimkiler hep kabarırdı

 

Şımarık çocuklardan nefret ettim

Ama ben hep şımarıktım

 

Çirkinlikten nefret ettim

Ama ben hep çirkindim

 

Şikayet edenlerden nefret ettim, gammazlardan

Ama ben hep sızım sızım sızlanandım

 

Öfkeli insanlardan nefret ettim, tiranlardan

Ama ben de, gazabı ruhunu kaplayan bir tirandım

 

Nefret etmekten nefret ettim

Ama ben, nefretin ta kendisiydim

 

Uzun yağlı perçemlerinden nefret ettim,

Kambur oturanlardan, ağzı bozuklardan,

Omuzların tutamadığı hırkalardan, savrukluktan,

Şarkılardan, gitardan, gırtlağı parçalayan çığlıklar ve

Kelimelerden, cümlelerden, konuşmaktan nefret ettim

Sevmekten nefret ettim, aşktan, insanlardan, dünyadan;

Hayal kırıklığından, ağlamaktan ve kahkahalardan,

En çok da güvenmekten nefret ettim

 

Her şeyden nefret ettiğim için

Kendimden nefret ettim,

Ama nihayetinde ben kendimdim, kaçamadım.

 

Bir halt daha yedim: senden de nefret ettim,

Ama, nereden bilecektim? Nereden bilecektin?

 

Artık sadece öfkeliyim.

 

19 Ağustos 2021