10 Aralık 2024 Salı

LXV - SABAHLAR

 -1-

Gökyüzü uyanıyor yavaş yavaş

Ilık teninden bir çift kol uzanıyor,

Geriniyor ağır ağır, 

Gözlerini ovuşturuyor yumuşak parmakları.

Bulutlardan yorganını atıyor üzerinden. 

Yanık şeker pembesi makyajını yapıyor.

Bakın! Etrafa nasıl da inceden bir pudra kokusu yayılıyor! 


İnsanlar beliriyor etrafında, 

Her biri deliğinden çıkıp, çipil gözlerini ovuşturmada,

Yaşamak hercaileri alıyor çevresini,

Güneşin bu yeni bakiresinin.

Bu sarhoş yanaklı,

Dünden daha neşeli, yarından daha hüzünlü nazeninin. 


Elini uzat bana pembe sabah,

Tokalaşalım. 

Ben yeni sabahlarla tanışırım hep ama,

Kimbilir, belki sen başkasın?


29 Aralık 2021





-2-

Dün mahmur bir sabah doğurmuştu güneş. 

Kozasını yırtmadan geldi ve gitti. 

Dün yorgun bir kızı vardı güneşin,

Yılgındı, ürkek ve öfkeliydi. 

Barışa saplanmış bir savaşçının yüreği atıyordu göğsünde çünkü.

Ama onunki de bir yaşamdı, geçti. 

O da her aşık gibi, erkenden gitti. 

Doğdu. Ve. Bitti. 


Bazı ruhlar onu hep hatırlayacağız yine de. Ne de olsa,

O da yaşamıştı bir zamanlar.

Belki umudu yoktu, belki solgundu gamzeleri ama

Kuşları vardı. 


Dün,

Martılarla dolu bir sabah yaşamıştı.

Merhumu, 

Geveze bir kuş sürüsü karşılamış,

Veda notasını da onlar çalmıştı… 


29 Aralık 2021







-3-

Güneşin

Son kızı çaldı bugün kapımızı

Omuzunda bembeyaz bir kürkle geldi, titredi durdu karşımızda.

Üşüyordu.


Güneşin

Son kızıyla tanıştım bu sabah.

Nemli gözler, titreyen parmaklar, fısıltılı dudaklarla,

Arıyordu. 


Güneşin

Son kızıyla göz göze geldim bu sabah

Koca bir senenin ardından, kocamandı gözleri,

Ürküyordu. 


Güneşin

Son kızıyla oturdum bugün, uzun uzadıya.

Ben sustum, o sustu; bugün biz 

Koşmadık. 


Güneşin

Son kızıyla bir bankta oturuyorum. Vakit öğlen. 

O parça parça dağılıyor, ben şiir yazıyorum. 

Sakiniz. 


Güneşin,

Son kızıyla… Ne dostuz, ne düşman. Ne sevgili. Ne kardeş.

Olsun. O ve ben, iki yabancı. Biz.

Düşünüyoruz. 


Güneşin

Son kızıyla karşılıklı titriyoruz. 

Parmaklarım. Bacaklarım. Geçmişim. Bir kitap dizlerimde. İkimiz birlikte,

Üşüyoruz. 


İliklerimize kadar üşüyoruz. 

Bir tutam üşümek kaldı koca yılın sonunda. 

Olsun. 

Sen yoksun. 

Olsun

Şarkılar var. 

Sabahlar var. 


31 Aralık 2021

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder