1 Aralık 2024 Pazar

“KIŞ GELDİ, KAR YAĞDI” 1953-2020

(24 Kasım 2020)

*2020 yılının öğretmenler gününde, Cahit Topkara'ya ithafen...

Hatırlamak

Artık bize kucak açmayan kaldırımlarda

Hatırlamak

Ahmet Haşim’in merdiveninde

Güller için ölürken bülbüller

İçinde bir biçim aramak

Araba tekerleğinin altında bir gül gördüğünde

Eski, tozlu bir kitabı hatırlamak…

 

Hatırlamak

Peşinden gelen bir 18. yy

Devrimci ruhlar hatırlamak

Asırlardan asırlara atlamak

Masallardan fırlamak yeri geldiğinde

Elektrik direklerini unutup

Kırmızı bir balonu elinden kaçırmak

 

Hatırlamak

Kısa ve uzun bir zamanı

Geleceği hatırlamayı hatırlamak

Bir papatya olmama izin yokken

Devrimci bir şair tanımak

Hatırlamak

Destanlardan fırlayan tepegözler ve enkidular

Hatırlamak

Artık hiçbir tepeden görülemeyen “aziz İstanbul’u”

Mobeselerden hatırlamak

 

Hatırlamak

Gözlere kelimeleri değişmek

Yerini dolduramamak

Bazen sağa bazen sola kaymak

Saçlarımızın renklenmesi geçip giden zamanda,

Saçlarımızın renklenmesiydi o zamanlar gelecek zamana

Hatırlamak…

 

Hatırlamak şimdi

Rüzgârda uçuşan poşetleri...

Duvardaki bir tuğlayı görünce

Uzun bir tünelden gelen çığlıklar artık…

Hatırlamak şimdi

Bir adam yaratırken kaybolan yüzü

Bir şiir kitabının sayfalarına karalanmış duyguları

O hızlı geçen zamanın

Uzun bir özeti şimdi…

 

Hatırlamak gerekecek pek çok şeyi

Ruhlar kütüphanesinin taştan raflarında

Unutulacak mı?

 

Hatırlamak şimdi,

Karmaşıklığı hatırlamak,

Cahit Sıtkı’nın şiirlerinden fırlama,

Belki bir hamlet çılgınlığı

Belki çok daha basit

Belki görünen, belki hiç olmayan

O adamı…

O adama…

 

Bilin isterim bir merdivendeyim artık

“Ellerimde bir yığın kızıl yaprak”

Bilmiyorum hala neyin nesi bu?

Ama ölümler bir anlam kazandı gözümde

Suların yanmasının anlamını bilmiyorum belki

Bir çocuğun e harfine yaslanması nedir? Bilmiyorum

Ama biliyorum bazı şeyleri, hayır anlıyorum sadece

Karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmayı mesela

Kalbimden kâğıttan gemiler yapmayı

Eve dönen kırık bir yelpazeyi

Anlıyorum belki de

Bir kanepede kelebek ölüleri görmeyi

Belki de bir şeyler çağrıştırıyor bana zaman

Sabahın üçü ne sabah ne akşam

Belki anlıyorum, belki anlamıyorum

Ama bilin istedim, bilin sadece

Saçlarımı uykuda yormamak niyetim

Kendi amentümü yayınlamak bir gün

Ve çikolatamın tadını çıkarmak…

Hayatım boyunca

Hatırlamak

Poşeti ve çikolatayı… 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder