LAVİ

 (4 Aralık 2019)

Güneşe yaklaşıyorum...

Saçlarım kavruluyor

Divan şairlerinin pervanesi ruhuma dalıyor

Ve artık antenlerim var

Buruşmuş kanatlarla güneşe yaklaşıyorum…

***

Bırakılmaktan yapılma bir dünyadan geliyorum ben

Terk etmelerle, yasak meyvelerle yapılmış

İlk aşkının tutkularıyla yanmış

Temiz bir bakire, aldatılmış

Kaba saba, eriyip giden bir kadın

Zamanından önce iğfal edilmiş insanlarca

Ve terk edilmesine rağmen defalarca

Hainlik damgasını yemiş,

Vefasızlıkla suçlanmış…

Sayısız mahkemeler, aklanmalar, tutuklamalar,

İşkenceler, sövgüler, iftiralar…

Yüzü morluklarla, çürüklerle dolu bir dünyadan,

Her şeye rağmen suçluların beraat ettiği

Suçsuzların yok olup gittiği bir dünyadan

Güneşe yükseliyor ruhum…

***

Artık emin değilim ölümden sonra hayat var mı?

Yoksa yaşadığım ölümden sonraki hayat mı?

***

Mısralarım yakında aforoz edecek beni

Düşünüp de konuşmak bu kadar mı zor?

***

Şayet Kur’an da bir şiirse

Bakanlarla görenler bir olmayacak muhakkak ki

Âdem ve Havva bir imge olacak belki

Yasak meyva bir imge

Dünya’yı Evren Tanrısı yahut da

Alemlerin Rabbi

Yok etmeyecek belki

Dünyanın “küçük soytarısı” yok edecek

Lakin öyle bir gelecek ki bu gün,

Son gün,

Herkes için farklı bir renk olacak

Farklı bir koku…

***

Ve her şeye rağmen

Kefenler marka olacak

***

Ah benim küçük soytarım,

Seni bilmem kim kurtaracak...