Nakliyatçıların kamyonundan,
Yeni indirilmiş,
Ağzı açılmamış
kolilerle dolu,
Elektriği henüz
bağlanmamış,
Karanlık bir
apartman dairesinde yaşar gibi
El yordamıyla
yaşıyorum hayatı…
Adım atmasam,
Söz dinleyip,
Durduğum yerde
dursam
Gizemimin
gizeminde kaybolsam keşke…
Ama böyle de
olmuyor ki
Daha da çok
yoruluyor insan
Daha hızlı
yaşlanıyor
Çünkü hareketsiz
kaldığında,
Dünya daha hızlı
dönüyor…
Tabanlarıma
kramplar girince
Boşverip kariyer
planlarını,
Arşınlıyorum
karanlık odaları
Minik adımlarımla
Tökezleye
tökezleye yaşıyorum hayatı…
Yine de
Ölümüne
korkuyorum,
Karanlıkta
çarptığım
Üzerinde ismin
kalmış
Her şeyden…
7 Nisan 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder