Dilimde kelimeler tükendi anlatamamaktan…
Kafamda yüzler
tükendi,
Sevdiğim renkler
tükendi,
Tıpkı nefret
ettiklerim gibi…
Ve uyku öncesi
kurduğum kahramanlardan,
-ne geçmişi ne
şimdisi olan
ne sonu ne de
başı gelen-
Tek kalan,
Gölgeleri şimdi…
Ve sancılı bir
sanrı gibi
Sen…
Ve sen,
Herşeyi
silikleştiren,
Fakat yerine
geçmeyen
Ve sen
Bütün yüzleri yok
eden
Fakat kendi yüzü
görünmeyen
Ve sen
Seslerden
bıktıran
Ama şarkıları
sevdiren
Ve sen
Hiçbir zaman
senden öteye
Gidip de
gelemeyen…
Çünkü sen,
Asla yazılmamış
mısra dilimde,
Asla girilmemiş
bir kapı,
Söylenmemiş bir
söz,
Olmayan bir yara…
Çünkü sen,
Susmayan bir ses,
Alınmayan nefes,
Görmeyen bir göz,
Devrik bir
bağlaç…
Ve sen
Belki de tek
kişisindir bu dünyada
Öfkeli ve
delicesine sevilen,
Hiç olmadığı bir
şey yüzünden…
25 Mart 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder