Sana bir şiir yazmak istedim
İsteğim
Kör bir adam
kadar tutkuluydu
Bu yüzden
Bir kalem aldım
elime
Olmadı
Kağıda çizgiler
ekledim belki budur sorun diye
Olmadı
Kareler ekledim
Olmadı
Kenarlarını
yırttım
Yine olmadı
Ben de kalemi
bırakıp klavyeyi aldım elime
Programlar mıydı
sıkıntı
Çünkü Tanrım,
yine olmadı…
Kelimeler bir ok
olurmuş hani
Ucu sivri
Kalbini soyarmış
harfler
Kenarları keskin
bir bıçak gibi
Oysa benim
kalbimdeki
Bir ingiliz
anahtarı
Dişsiz ağzı
Damarlarımı söker
gibi
Bir yandan da hiç
olmayanı
Arar gibi
Bir şiir yazmak
istedim sana
Hiçbir zaman
Gözbebeklerine
dokunmamıştım oysa
Yazamadım bu
yüzden…
Yazamazdım…
Eğer yazsaydım,
Bir şair olsaydım
gül bahçelerinde,
Gözlerini
anlatmam gerekirdi
Ya da
dudaklarını…
Hep sesinden dem
vurdum gerçi
Hiçbir özelliği
olmayan
Akortsuz sesini
Çünkü yakışıksız
kalırmış
Bazı elmaların
övülmesi…
Her zaman uzun
saçlar dolanmalıymış şairin aklına
Bütün o
pankartlara rağmen
Vitrinde bir
bebek
En
meziyetlisiymiş
Konuşmazmış çünkü
Sadece
gülümsermiş
Koşmamak içinse
Uzun, fırfırlı
etekler giyermiş…
Yazamadım çünkü
Yok olandı
yokluğun içinden çıkardığım
Yokluktaydı var
olmayan varlığım
Kaderim bir
quasimodo kartı…
Ve o yokluk
Yanlış ayarlı bir
müzikçalardı
Ve annem
Dövmelerden
nefret ederdi
Babam
yılanlardan…
İkisini de
kalbimde taşıdım bu yüzden…
Seni kalbime bir
dövme yaptım,
Ciklet
kağıtlarından çıkan
Gazlı bezle
silinenlerden hani...
Yokluğu anlatmak
istedim
Ve elimdeki her
şey
Artık hiçbir şey…
Onlar için bile
Artık çok geç…
11 Mart 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder