XL- YENİ BİR YOLCULUK

Her günün batımında gördüğüm,

Sevgimi yolluyorum bilmediğim bir ruha

Bilmediğim bir “sen” e

Bir yanım cevap beklerken dahi,

Bir öyküden duyduğum gibi,

Bu sırrın açılmasından,

Büyünün bozulmasından,

Korkmayı öğreniyorum.

 

İşte böyle bir, evvel zaman

Kalbur saman içindeyken,

Dikenli çalılara yakın uçuşu gibi bir  kelebeğin,

Bir bedene takılır kalır o ruh

Belki kalır, belki kalmaz

Belki açar güller, belki açmaz

Ama yine de bir “sen” olursun aniden

Gördüğüm her takımyıldızda

Sevgimi bırakırım “sen” olan ruha

Her hafif dalgasında, o hiç sevemediğim tuzlu sularının,

Düşlerimi bırakırım “sen” olan sana

 

Ama masallar öykü olduğunda,

İşte o zaman yaratılmış dünya

Belki de bu yüzden

Sihir diye bir şey yok dünyamızda

Çünkü eğer olsaydı

Bilirdin, hissederdin, duyardın

Sana ihtiyacım olduğunda.

Ruhum uçuşup durmazdı,

Karahindibaların beyaz etekleri gibi,

Bir çalı özleminde,

Seni aramak olmazdı…

Yine de sihire inanırım ben

Her yassı taşın sekmesinde,

Biraz daha fazla hem de…

 

Bilmiyorum

Sen belki de gerçek “sen” değildin

Yine de,

Bir “sen”din...

Bense, tekrarlanıp duran her şeylere rağmen,

Bir defa daha unutuyorum seni

Umarım geri geldiğimde

Uzaklara gitmiş bulursun sevgimi

Ve geriye bıraktığım sayfalarda

Kurutulmuş bir karanfil gibi,

Kendini…

Tıpkı,

Hep hatırlanacak bir sevgili gibi…

 

28 Haziran