Elinde papatya kurusu
Oturan genç kız
bozuntusu,
Seni özlüyorum
Romanlara düşman
kesileceğim yakında
Sırf gerçek
değilsin diye
Çok, çok yakında…
Neden gerçek
değil ki?
Akordiyonların
tatlı nağmeleri
Vandal yüreklerin
kurbanı,
Papatya
kuruları...
Neden?
Tek gerçek olan
bu,
Anlamamak
Anlaşılmamak
Aynadaki yansıma
O da sadece
Sivilcelerle
başlar
Bir kız oturuyor kaldırımda
Elinde bir
papatya…
Ay ışığı vuruyor,
Basma entarili
sırtına.
Başka her yer
karanlık
Bir cinayet
işliyor kız ama,
Ne onun ne bunun
umurunda,
Bir insan olamaz
ya elindeki papatya…
“Seviyor,
sevmiyor, seviyor…”
Kızın çapkın
sevgilisinin bedelini öder,
Botanik biliminin
ermişi
Ama,
Kimin umrunda?
Kızın gözyaşları
üç noktalara dönüşür
Beyaz beyaz
parlar kaldırım taşlarında
Hafif tatlı bir
meltem uçurur onları
Papatyanın taç
yapraklarını…
“seviyor…”
Kızın dudaklarına
bir gülümseme uğrar
Ünlemlere dönüşür
kıvrımlar…
Kafasını kaldırır
kız
Yıldızlı
gökyüzüne
İçini çeker...
Elbisesinin
kıvrımları şöyle bir dalgalanır
Yutkunur
kız…
Dudakları yarı
aralanmış,
Kliplere yaraşır
biçimde…
Oysa
Yeşil perdelerden
arınırsa hayaller,
Ne boştur siyah
sokak,
Ne de ay ışığıdır
kızın sırtını ıslatan...
Korna seslerini
yok saymayı öğrenmiştir
Ha bir de
Ucuz parfüm
kokusu yayar çevresine
Sırtında düşük
yaka siyah “sweatshirt”
Siyah rujlu
dudakları kıpırdanır
“Seviyor,
sevmiyor, seviyor…”
Yakası açılmadık
küfürler taşar kapalı pencerelerden
Bir kadın
çığlığının süslediği...
Bangır bangır bir
araba geçer sokaktan
Kız kaldırmaz
kafasını
Yüzünde çarpık
umursamaz bir gülümseme
Bakar geriye
kalan tek yaprağa
Omuz silker
Dürüsttür
papatyalar artık
Sevmiyor…
Kimin umrunda?
Çapkın kızların
kurbanıdır artık papatyalar
Kimseyi
inandıramazlar yazık
Ama
Yani
Kimin umrunda?
Papatya
cesedinden kalanlar
Komşu kadının
balkonunu süslüyorsa
Tükenmişse
teselliler ermişlerde bile,
Kim kimin umurunda?
Cidden soruyorum
Baygınlık
getirinceye kadar
Bıkmadan
Fallarım hep aynı sonuca çıkıyor…
Kimin umrunda?
Kimin umrunda?
Kimin…
9 Şubat 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder