LXII - ...

İnsanlar şarkıların diliyle konuşur,

Şarkılar doğanın.

Belki de yüzyılı aşkın suskunluğumuz, 

Bundandır. 

Hiç yakınmayın kardeşlerim!

Habil ve Kabil’lerim!

Zırlayıp tırlamayın boşuna ademoğulları, 

Boşuna artık… Boşuna hepsi… 

O kadar ileri gittik ki,

Artık istesek de dönemeyiz geri…

Ayın ışığını tükettik,

Güneşin gölgesini. 

Yalnızlığı ürküten horozları,

Biz kestik. 

Aşkı söyleyen bülbülleri,

Biz terk ettik.

Söğütlerin saçlarını,

Biz yolduk. 

Tabiatta kelime bırakmadık. 

Öyle vahşice bağırdık ki,

Notaların hepsini bastırdık.

Sevgileri hırpalamadan sevmeyi, 

Hiç öğrenemedik.

Ya sonra?

Bütün roman kahramanlarını tımarhaneye gönderdik.

Yorulduk.

Geri dönemeyecek kadar yorgunuz şimdi. 

O kadar ileri gittik ki,

Artık istesek de dönemeyiz geri. 

24 Kasım 2021