3 Aralık 2024 Salı

BEBEKLER NEREDEN GELİYOR?

 *Bazen zor gelir büyümek ve sanırsın ki dünyanın en kahpe en melun şeyidir kendisi. Ve ağzına geleni söylersin.


Çevrende artıyorsa papatya cesetleri

Kendi acına kurban edebiliyorsan başkalarını

Ayağının altında çıtırdayan salyangozlar azalmışsa

Sessizliğe âşık olabiliyorsan isteyerek

Atlama ipin spor salonunu süslüyorsa

Soneler yazıyorsa kıvrılmış dudakların dişlerinle birlikte

Aynada görebiliyorsan yüzünü

Boyayacak kadar yakından

Leyleklerin gagasına kan bulaşıyorsa

Aynı filmi tekrar tekrar çevirmiyorsan artık

Büyümüşsündür,

Büyüyorsundur...

 

Duyamıyorsan çamların fısıltısını,

Kozalakları baykuş sanmıyorsan artık,

Koşmak yakışmıyorsa genç kızlığına,

Sözlerinin korsesi sıkılıyorsa iyice,

Günden güne.

Zorluyorsan kendini sıradanlığa,

En önemlisi,

Geçmişte aramaya başladıysan bugününü,

Süpürgeler kablolara takılmış, uçamıyorsa,

Güve yemişse İran halılarını,

Yeşil perdeler artıyorsa hayatında

Büyümüşsündür,

Büyüyorsundur...

 

Kafan arındıysa masallardan

Azaldıysa kanatlılar yaşamında

Lambalar daha az işlevsel,

Dumanlar gizemden ıraksa

Ciddi konuşmalar yapabiliyorsan

Ağzından tükürükler saça saça

Bir bayrak seçtiysen arka plana

Ama gerçekte hiç mi hiç umursamadan

Kahvaltını edebiliyorsan

Maç izleyebiliyorsan heyecanla dolarak

Romanlardan kaldırıp kafanı

Gazeteye gömebiliyorsan

Şarkıların ritmini yavaşlatıyorsan bile bile

Büyümüşsündür,

Büyüyorsundur...

 

Terlememek için ağırdan alıyorsan her şeyi,

Spor ayakkabıların beyaz, bembeyazsa

Su birikintilerinde taş çıkarıyorsan balerinlere

Kar, sıcak çikolata demekse

Ve romanlar bile kaybetmişse masumluğunu

Aşkın yasak anlamlarını anlıyorsan,

Sırrın neden sır olduğunu kavrıyorsan,

Büyümüşsündür,

Büyüyorsundur…

 

Büyümek istemiyorum oysa

İstiyorum ki hala,

Bulutlar diyabetime neden olsun

Güneşin tozlu saç bağına

Hayretle bakayım yine

Ömür boyu, ip atladığım her an,

Sadece ayaklarıma baksınlar

Yine korkayım tebeşirin çizdiği çizgilere basmaktan

Hayali arkadaşlarım ellerimden tutsun

Merak sevap olsun yeniden

Hadi varsın

“Anlamazsın sen” desinler yine

Artık razıyım anlamamaya bile,

Daha öğrenmedim uçurtma uçurmayı, bisiklete binmeyi,

Ağaçlara tünemeyi, yüzmeyi, lastik oyunlarını…

Varsın satrancın ırkçı taşları karşı koymasın yerçekimine

Havaya bakıp güldüğümde,

Kendi kendime konuştuğumda

Kaş göz işareti yaptığımda,

Ürkütmesinler beni, deli demesinler bana

Gerçi en büyük arzum, deli olmak şu hayatta

En “zır”ından hem de…

En alasından, hasından…

 

Ama yeter ki,

Çocuk kalayım,

Büyümeye zorlamasın kimse beni,

Başarısız olursunuz eminim

En çok da bunu isterim,

Havuç değilim ki ben! Rendeyi ne edeyim?

Yalvarırım size

Çocuk kalayım…

Ormanlar var sanayım dünyada

Ağaçlar kovukları oluncaya kadar yaşar

Kovuklar sincapların evidir sanayım…

Kendimi kandırmama yardım edin!

Son güne kadar…

Çocuk kalayım…

 

15 Şubat 2021

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder